Παντελής Βούλγαρης: ‘Όσο κάνεις ταινίες διαρκώς μαθαίνεις. Η τέχνη δεν έχει ένα τέλος’

Για όλους και για όλα μίλησε ο σπουδαίος σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης στο Ραδιόφωνο 24/7 και στην εκπομπή “ΠΕΖΟΙ στον ΑΕΡΑ” με τις Ιωάννα Κλεφτόγιαννη και Φωτεινή Λαμπρίδη. Τι είπε για τη νέα του ταινία, την κινηματογραφική γενιά του και την έξοδο στις αγορές

Για τη νέα του ταινία, την Άνδρο, τους λόγους που αποφάσισε μαθητής ακόμη να κάνει κινηματογράφο, την κινηματογραφική γενιά του, το βασικό προσόν για να κάνεις σινεμά, αλλά και για την έξοδο της χώρας στις αγορές μίλησε στο Ραδιόφωνο 24/7 και στην εκπομπή ΠΕΖΟΙ στον ΑΕΡΑ, με τις Ιωάννα Κλεφτόγιαννη και Φωτεινή Λαμπρίδη. Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, που αυτό τον καιρό κάνει το μοντάζ της νέας του ταινίας «Τελευταίο Σημείωμα», αναφέρθηκε επίσης στους 200 εκτελεσθέντες Κομμουνιστές το ’44 στο Σκοπευτήριο, στην πρώτη του συνεργασία με το γιο του Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy) στη σύνθεση των μουσικών (το σενάριο υπογράφει η σύζυγός του Ιωάννα Καρυστιάνη).

«Είναι πράγματα που μελετάω και στα οποία επιστρέφω ο Εμφύλιος και η Κατοχή», ανέφερε.«Είναι μια περιπέτεια να διαβάσεις για τον Εμφύλιο, δεν ξέρεις πώς να ξεκινήσεις. Πρέπει να έχεις βαθιά ανάγκη να τα ψάξεις τα πράγματα. Μελετούσα χρόνια, έχω 700 βιβλία κι έλεγα στα παιδιά μου «διαβάζω για να καταλάβω. Και τελικά καταλαβα ότι δεν κατάλαβα και πρέπει να τα ξαναδιαβάσω. Μια ιστορική περίοδος είναι ανοικτή εσαέι προς διερεύνηση, δεν κλείνει η ιστορία και ειδικά η ιστορία του Εμφυλίου είναι ακόμα πεντάκλειστη. ‘Ενας ιστορικός δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στο αρχείο του ΚΚ , του πρωταγωνιστή των γεγονότων. Δεν τέλειωσε επομένως ούτε η μελέτη της Χουντας ούτε του Εμφυλίου».

Το σενάριο της ταινίας ξεκινά 10 μέρες πριν την εκτέλεση στο Σκοπευτήριο.  «Από το Χαΐδάρι το‘43-‘44  πέρασε ο Σκαλκώτας, η Ρένα Ντορ, ο Οικονομίδης, πράγματα άγνωστα. Και αυτά τα άγνωστα με ταξιδεύουν σε περιπέτειες του Μινωτή, στις 3 ράφτρες του Εθνικού Θεάτρου που  εκτελέστηκαν στην Κατοχή. Οι 200 ήταν το πιο σοβαρό περιστατικό και μου δημιούργησε την άμεση ανάγκη να μπω σε αυτή την περιπέτεια  και να ψάξω  για τον  Ναπολέοντα Σουκατζίδης (τον  υποδύεται ο  Ανδρέας Κωνσταντίνου)».

Στην ταινία, που γυρίστηκε στην Κρήτη, παίζουν και  πολλοί ντόπιοι. «Βάλαμε αγγελίες στις εφημερίδες και  είχαμε 2500 αιτήσεις, που ήταν πιστοί συνεργάτες σε πολύ δύσκοκες συνθήκες με ιδέες . Κι αυτό που τελικά έχουμε πετύχει είναι μια πινακοθήκη προσώπων καταπληκτικών και φυσιογνωμικά και με ερμηνευτικές δυνατότητες».

Ωστόσο, παραδέχτηκε  πως «όλα είναι αρνητικά για να κάνει μια ταινία για την Κατοχή σε αυτό τον τόπο, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα».

Πενήντα έξι  χρόνια χρόνια κάνει σινεμά, αλλά «το ίδιο άγχος έχεις κάθε φορά.  ‘Εχω φόβο», παραδέχτηκε .«Το σινεμά δεν είναι ένας τόπος για να παίζεις το ρόλο του σκηνοθέτη. Λατρεύω αυτή τη δουλειά.  Ζηλεύω τον Χίτσκοκ, ο οποίος έδει αναφέρει πως τέλειωσε μια ταινία Σάββατο μεσημέρι και η επόμενη ξεκίνησε Σάββατο απόγευμα. Την ίδια μέρα. Αυτό ήθελα να κάνω, απλώς στην Ελλάδα, στα 56 μου χρόνια στο σινεμά έκανα 13 ταινίες, που σημαίνει 4,5 χρόνια για κάθε ταινία».

Πώς πρωτομπήκε στη ζωή του ο κινηματογράφος; «Με μια ιταλική ταινία, το «Πόθοι στους βάλτους», με πρωταγωνιστές τη Σιλβάνα Μάγκανο και το Βιτόριο Γκάσμαν. ‘Αρχισε να με γοητεύει το σινεμά και νόμιζα  πως μπορώ να το κάνω και εγώ. Ντρεπόμουνα να πω ότι θα γινόμουν ηθοποιός, είχα μια συστολή. Μετά διάβασα ότι υπάρχει κάποιος που φτιάχνει αυτές τις εικόνες. Και  συμπτωματικά έτυχε να δω τα γυρίσματα μιας ταινίας με το Σωκράτη Καψάσκη. Ρώτησα ένα παιδί που δούλευε στο συνεργείο ποιος είναι και μου λέει «είναι ο σκηνοθέτης». Και πριν τελειώσω το σχολείο αποφάσισα να ασχοληθώ με το σινεμά. Μπήκα στη σχολή Σταυράκου για ένα χρόνο και μετά είχα την τύχη να πάω στη Φίνος Φίλμς  παιδί για όλες τις δουλειές . Τους καναπέδες που βλέπω τώρα στις ταινίες, που καθόταν η Βουγιουκλάκη κια οι υπόλοιποι,  τους έβγαζα εγώ. Μετά  υπήρχε μια ιεραρχία, γινόσουν σκρίπτ,το παιδί που κρατά τις λεπτομέρειες, όπως όταν κάπνιζε ο Κούρκουλος πόση κάφτρα έχει το τσιγάρο του όταν διακόπτονταν το γύρισμα. Μετά έγινα δεύτερος, πρώτος βοηθός. Κάθισα 4 χρόνια. Μεγάλο σχολείο».

« Πολύ περήφανος», δήλωσε αναφερόμενος στην κινηματογραφική γενιά του.«Ήμασταν τότε μια μεγάλη παρέα, ο Αγγελόπουλος, ο Παναγιωτόπουλος, ο Φέρρης, η Μαρκετάκη, ο Κατακουζηνός, ο Παλιγιαννόπουλος, ο Τσιώλης, το παλιό σινεμά δεν  μας έλεγε τίποτα, ούτε  όμως το μελόδραμα, ούτε η κωμωδία. Θέλαμε να εκφράσουμε κάτι από αυτά που αισθανόμασταν για τον τόπο, για τις γειτονιές, για τα πολιτικά, για τους ανθρώπους και ο καθένας από μας  είχε κάτι στο μυαλό του γιατί καμία ταινία δεν μοιάζει με του άλλου. Υπήρχε και πάθος για το σινεμά και σχέσεις φιλικές και χαρά όταν μια ταινία πήγαινε καλά».

Μαθαίνεται το σινεμά, σπουδάζεται;«Το πρώτο προτέρημα ενός ανθρώπου που θέλει να κάνει σινεμά είναι να είναι μπανιστηρτζής. Πρέπει να κοιτάει μέσα στα λεωφορεία, στα νοσοκομεία. Ο Καζάν 75 χρονών πάντα στην κωλότσεπη  είχε ένα σημειωματάριο κι ένα μολύβι και καθετί που συνέβαινε το σημείωνε, ήταν το υλικό για να φτιάξει κάτι.  Αυτό  που πρέπει  να έχει ο σκηνοθέτης είναι να βλέπει, να μπαίνει στο Μετρό και το απέναντί του πρόσωπο να μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής της επόμενης ταινίας. Ο κινηματογράφος είναι και ζωγραφική και μουσική και αρχιτεκτονική, είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει, ποτέ δεν υπάρχει σκηνοθέτης που να λέει «έγινα και τέλειωσα». Όσο κάνεις ταινίες διαρκώς μαθαίνεις. Δεν τελειώνει η τέχνη ,δεν έχει ένα τέλος».

Η χώρα βγήκε στις Αγορές:«Από τη στιγμή που έχουν υπογραφεί για 99 χρόνια συμφωνίες πρέπει να είμαι τρελός για να είμαι αισιόδοξος που βγαίνουμε στις Αγορές», σχολίασε ο σκηνοθέτης. «Ποιος βάζει την υπογραφή του για 99 χρόνια; Ούτε τα παιδιά μου ούτε τα εγγόνια μου θα έχουν ξεχρεώσει. Περισσότερα σενάρια από όσα έχω γράψει ακούω…Ενα πολύ μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων είναι λογικό να έχει απογοητευτεί. Στα διόμισι χρόνια έχουμε αλλάξει 3 υπουργούς Πολιτισμού. Ποιον υπουργό Πολιτισμού ψάχνανε; Για να καταλάβω. Το Κέντρο Κινηματογράφου έχει αλλάξει 3 διευθύνσεις. Εξαιρετικοί είναι οι άνθρωποι (που ανέλαβαν πρόσφατα) αλλά τι σχέση έχουν με τον κινηματογράφο; Είναι σα να πάω να χειρουργήσω εγώ. Μπήκα σε ένα χειρουργείο και είπα «θα χειρουργήσω μια σκωληκοειδίτιδα;». Ο κινηματογράφος είναι πολλοί παράγοντες, οικονομικοί, καλλιτεχνικοί,αισθητικοί, είναι περιπέτειες ανθρώπων, περιπέτειες του τόπου… Πώς μπορεί να διευθύνει ένα άνθρωπος άσχετος μια τέτοια ιστορία; Είμαι απογοητευμένος».

Σκοπεύει να γυρίσει μια ταινία προκειμένου να σχολιάσει τη σημερινή συγκυρία;

«Αυτό που ζω με επηρεάζει. πολίτης είμαι, χρεώνομαι, αλλά δεν μπορώ αυτό το τωρινό, το σημερινό ή της τελευταίας  τριετίας,πενταετίας ή επταετίας γεγονός να το δω με απόσταση, την οποία χρειάζομαι για να κάνω ταινία. Θα μπορούνα να πιάσω ένα άνεργο, ένα φοιτητή, ένα νέο που φεύγει στο εξωτερικό. Πέρα από τα οικονομικά, η πιο βαριά αιμορραγία είναι των παιδιών που φεύγουνε».

Το Σάββατο σηκώνεται η αυλαία στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου, στο οποίο είναι καλλιτεχνικός διευθυντής  .«Είμαστε πια Ανδρεώτες,  ριζώσαμε, αποκτήσαμε σχέσεις εδώ»,  ανέφερε για τις δύο και πλέον δεκαετίες που διατηρεί σπίτι στο νησί, στο οποίο μάλιστα γύρισε και την ταινία «Μικρά Αγγλία». «Δεν με ενδιαφέρει το τοπίο, αν δεν υπάρχει η ανθρώπινη σχέση. Δένομαι με τους ανθρώπους. Η ‘Ανδρος, ο αέρας, ο ήλιος, η θάλασσα ,οι άνθρωποι, η ιστορία του».

πηγή:www.news247.gr